Doelstellingen van de serie Karakter en Beverburchten

Meer weten over de doelstellingen van deze serie? Klik dan hier:[toggle title=’Toon text’]

‘Stilte staat tegenover zelfzucht en gebed tegenover grootspraak.’ Dat is een heel korte samenvatting van wijze woorden die ik las bij Abraham Heschel, een joodse filosoof, en die alles te maken hebben met karaktervorming, het onderwerp van deze blogserie.

Karaktervorming gebeurt daar waar jij je laat veranderen aan het leven. Deze verandering ontstaat waar jij je verhoudt tot ‘het anders’ in jezelf, in de ander en het andere. Tot dat wat we snappen, kunnen we ons gemakkelijk verhouden. In het leven komen we echter voortdurend zaken tegen in onszelf, in de ander en in het andere die we helemaal niet goed snappen. De neiging die dan automatisch ontstaat, is om in afweer te stappen, een oordeel te vellen of onze ogen te sluiten. En juist wanneer we dat niet doen en ons verhouden tot ‘het anders’ waarmee we geconfronteerd worden, ontstaat karaktervorming.

De stilte schept ruimte voor de confrontatie met het andere. In de stilte stopt de gerichtheid op alleen onszelf. In de stilte komt de grootspraak tot zwijgen. In de stilte vallen het (ant)woord en het weten weg. Dan kunnen we op andere gedachten komen. De stilte schept ruimte voor karaktervorming.

Ik zoek zelf een aantal keren per jaar een week(end) de stilte om zo de grote woorden om en in mijzelf weer even kwijt te raken. Te komen bij niet-weten. Ook mijn eigen angst en onzekerheid onder ogen te zien, die meestal oorzaken zijn van grootspraak. En zo nieuwe gedachten op te kunnen laten komen. Deze manier van leven helpt mij om te oefenen, zodat ik mijn karakter in kleine stappen kan vormen. Een levensproces.

Een andere vorm om tot stilte én karaktervorming te komen, is bewust reflecteren. Bijvoorbeeld in de vorm van een dag- of logboek. Hoe reageerde ik in deze (werk)situatie? Zou dit anders kunnen? Hoe wil ik mij ontwikkelen? Wat staat mij daarbij in de weg? Wat is mijn kracht?

Nog een manier om je karakter te vormen, is door middel van een intervisiegroep. Een intervisiegroep kan je helpen om je eigen dilemma’s, ontwikkelpunten en vragen met anderen onder woorden te brengen en anderen de gelegenheid te geven je een spiegel voor te houden.

Een persoonlijk voorbeeld. Ik heb een eigen bedrijf. Dat betekent dat ik behalve concrete prestatiedoelen (bijvoorbeeld: ik wil dan en dan een workshop hebben ontwikkeld) ook oefen- en ontwikkeldoelen stel. Ik ben iemand met veel visie. Omdat ik behoorlijk introvert ben en eigenlijk ook best verlegen, breng ik die visie niet zo makkelijk voor de bühne. Mijn oefen- en ontwikkeldoel is dat ik mijn visie zo verwoord dat ik anderen ermee help om zich te ontwikkelen en zo mijzelf zichtbaar maak met mijn visie. Dit gaat over karaktervorming. Dan gaat het over mijn eigen dilemma’s onder ogen zien en daarmee dealen. Stilte, intervisie, supervisie en goede collegiale contacten helpen mij om met mijn dilemma’s te dealen.

Ik zie het leven als een speelveld waarop allerlei toestellen staan die ik mag ontdekken, verkennen, ermee oefenen en zo mijzelf ontwikkelen. Dat helpt me om niet teleurgesteld te raken over al die dingen waar ik niet tevreden over ben, die niet gelukt zijn en die ik niet gehaald heb. Ik mag oefenen. Ik mag spelen.

Karaktervorming kan alleen plaatsvinden wanneer we tot stilte en tot stilstand komen, sprakeloos en ant-woord-loos durven worden en zo andere gedachten toelaten. In de komende blogs beschrijf ik twintig eigenschappen of elementen die bijdragen aan karaktervorming. Deze eigenschappen of elementen keren terug in de parabels over de familie Bever die ook deel uitmaken van deze blogserie.

Ik hoop dat de blogs en parabels je helpen om tot stilstand te komen en zo in kleine stappen je eigen karakter te vormen![/toggle]

11a. Authenticiteit

‘(Op-)eten’ betekent het verschil tenietdoen. Men neemt op wat men eet; wat men eet, wordt men zelf. Als we de ander zouden kunnen ‘(op-)eten’, zouden we hem helemaal kennen, maar tegelijkertijd zouden we hem vernietigen.

Er zijn zoveel manieren om de ander ‘op te eten’. Bijvoorbeeld door hem niet aan het woord te laten komen, omdat we van te voren al weten wat hij gaat zeggen. We kennen hem en we verhinderen hem om te spreken, we ‘eten’ dan zijn woord ‘op’. Het punt van onbekendheid met de ander eist dat we hem aan het woord laten komen. Hij heeft zijn woord nodig om zich uit te drukken en we zullen hem nooit helemaal kennen.’ (Ouaknin 2001, p. 219)

Authenticiteit is in mijn ogen niet ‘eten of gegeten worden’ zoals verwoord in het bovenstaande citaat. Het is een begrensd je eigenheid zichtbaar maken, en er laten zijn. Jezelf niet verstoppen voor de ander. Er bestaat in mijn ogen nog wel eens wat verwarring over het begrip authenticiteit. Zeker als het gaat om de vraag: wat laten we nu wel authentiek van onszelf aan de ander zien en wat niet? Wanneer we onszelf authentiek tonen, vertellen we dan alles over onszelf aan willekeurig wie? Of juist aan de andere kant van het spectrum, vertellen we alleen ‘over’ onszelf en niet ‘vanuit’onszelf? Allemaal vragen over authenticiteit.

In juli 2017 plaatste ik een filmpje op Facebook over mijn eigen geworstel in die tijd met authenticiteit. Mijn vader van 97 was in juni overleden. Hij had in zijn leven publieke functies vervuld waardoor veel klanten op de hoogte waren van zijn overlijden. Ze stuurden appjes, mailtjes en veel coachgesprekken begonnen met: ‘Joh, je vader…’ Iets wat ik overigens erg heb gewaardeerd.

Ik kwam daarbij ook voor een dilemma te staan. Ik wilde graag ook in mijn rouw authentiek en transparant zijn naar mijn klanten. De quote van mijn bedrijf is ‘Kwetsbaarheid is kracht!’ Ik geloof dat dit niet alleen om de kwetsbaarheid van de coachee gaat. Evengoed over de kwetsbaarheid van mij als coach. Mijn klanten mogen mij zien in ook de kwetsbare kanten van mijn leven. Tegelijk hanteer ik voor mijzelf een vrij strikte beroepscode die voorschrijft dat ik als coach niet mijn verhaal te veel moet delen met mijn klanten. Dit draait snel de rollen om, wat het coachproces in de weg staat. En toch steeds die oprechte vraag: ‘Joh, je vader…’

Ik heb er tijdens deze periode heel bewust voor gekozen om mijn proces authentiek te delen met mijn klanten. Mijn klanten mogen van mij als coach zien hoe ik omga met life-events en verdriet, dus ik vertelde daarover. Ik vertelde het begrensd. De grens ligt voor mij bij waar de klant voor mij gaat zorgen. Dan zijn de rollen omgedraaid. Mijn klanten ervaarden mijn emotie. Maar ik liet niet mijn emotie het gesprek leiden. Dit deed ik bij vrienden of familie wel. Dat is de plaats waar ik op een andere manier, met andere grenzen, authentiek ben. En ook met vrienden vraagt het altijd weer afstemming, waar de ander is in zijn verdriet. We worden niet één. Vrienden weten niet waar ik een volgend moment ben. Juist die scheidslijn zorgt ervoor dat we authentieke, onderscheiden mensen kunnen blijven.

Best een belangrijke vraag dus: Ben je authentiek en laat je de ander authentiek zijn?

Of ben je kannibaal……?

Groeivraag

Ben jij wel eens een kannibaal geweest? Wanneer at een ander jou op? Hoe was dat voor jou? Wat kun en wil je hierin leren? Hoe ga je dat doen?

Bronnen voor de serie Karakter en Beverburchten

Meer weten over de bronnen voor deze serie? Klik dan hier:[toggle title=’Toon text’]

Bronnen voor deze serie

Covey, S.R. (2007), De zeven eigenschappen van effectief leiderschap, Amsterdam/Antwerpen: Business Contact.

Dam, A. van (2009), De kunst van het falen. Hoe je door effectief leren succesvol kunt presteren, Amsterdam: Ambo.

Derks, W. (2003), Een leefregel voor beginners, Tielt: Lannoo.

Grün, A. (2010), Benedictijnse regels voor een gelukkig leven, Baarn: Forte Uitgevers BV.

Halík, T. (2016), Geduld met God. Twijfel als brug tussen geloven en niet-geloven, Zoetermeer: Uitgeverij Boekencentrum.

Ouaknin, M. (2001), De tien geboden, Amsterdam: Uitgeverij Boom.

Rossum, C. van (2014), Kwetsbaarheid is kracht. Menselijk maatwerk in duurzaam, inspirerend en ambachtelijk loopbaan- en studiekeuzeadvies, Rotterdam: Loopbaanparadox, in eigen beheer.

Rossum, C. van, ‘Angst is niet iets om bang voor te zijn’, in: CoachLink Magazine 2015, nr. 4, pp. 55-58.

Rossum, C. van, ‘Verbinding creëren door te luisteren’, in: CoachLink Magazine 2015, nr. 3, pp. 80-83.

Rossum, C. van, ‘Gezond en duurzaam werken – een leerproces voor werkgever en werknemer!’, in: CoachLink Magazine 2016, nr. 5, pp. 56-59.

Rossum, C. van, ‘Leidinggeven aan gezond en duurzaam werken’ in: CoachLink Magazine 2016, nr. 6, pp. 70-73.

Sinek, S. (2016), Begin bij het waarom. De gouden cirkel van ondernemen, Amsterdam: Uitgeverij Business Contact.

Whitworth, L., H. Kimsey-House & Ph. Sandahl (2007), Co-Actief Coachen. Nieuwe vaardigheden voor professioneel en persoonlijk coachen, Zaltbommel: Thema.[/toggle]

Over het blog

De missie van Loopbaanparadox is: “Kwetsbaarheid is kracht! Menselijk maatwerk in duurzaam, inspirerend en ambachtelijk loopbaan- en studiekeuzeadvies”. Het blog draagt in dit kader kennis, inspiratie en deskundigheid over en verschijnt wekelijks.

De foto’s zijn van fotograaf Marcel Sjoers (www.marcelsjoers.nl). Ze zijn te bestellen via marcel@marcelsjoers.nl. Het blog is geschreven door Cora van Rossum (www.loopbaanparadox.nl) en staat onder redactie van Marleen Schoonderwoerd (http://www.linkedin.com/in/marleenschoonderwoerd).

Wanneer door dit blog persoonlijke dilemma’s boven komen, is het altijd mogelijk om hierover te mailen (cora@loopbaanparadox.nl). Gratis!

Cora van Rossum – www.loopbaanparadox.nl –24-4-2018