Doelstellingen van de serie Karakter en Beverburchten

Meer weten over de doelstellingen van deze serie? Klik dan hier:[toggle title=’Toon text’]

‘Stilte staat tegenover zelfzucht en gebed tegenover grootspraak.’ Dat is een heel korte samenvatting van wijze woorden die ik las bij Abraham Heschel, een joodse filosoof, en die alles te maken hebben met karaktervorming, het onderwerp van deze blogserie.

Karaktervorming gebeurt daar waar jij je laat veranderen aan het leven. Deze verandering ontstaat waar jij je verhoudt tot ‘het anders’ in jezelf, in de ander en het andere. Tot dat wat we snappen, kunnen we ons gemakkelijk verhouden. In het leven komen we echter voortdurend zaken tegen in onszelf, in de ander en in het andere die we helemaal niet goed snappen. De neiging die dan automatisch ontstaat, is om in afweer te stappen, een oordeel te vellen of onze ogen te sluiten. En juist wanneer we dat niet doen en ons verhouden tot ‘het anders’ waarmee we geconfronteerd worden, ontstaat karaktervorming.

De stilte schept ruimte voor de confrontatie met het andere. In de stilte stopt de gerichtheid op alleen onszelf. In de stilte komt de grootspraak tot zwijgen. In de stilte vallen het (ant)woord en het weten weg. Dan kunnen we op andere gedachten komen. De stilte schept ruimte voor karaktervorming.

Ik zoek zelf een aantal keren per jaar een week(end) de stilte om zo de grote woorden om en in mijzelf weer even kwijt te raken. Te komen bij niet-weten. Ook mijn eigen angst en onzekerheid onder ogen te zien, die meestal oorzaken zijn van grootspraak. En zo nieuwe gedachten op te kunnen laten komen. Deze manier van leven helpt mij om te oefenen, zodat ik mijn karakter in kleine stappen kan vormen. Een levensproces.

Een andere vorm om tot stilte én karaktervorming te komen, is bewust reflecteren. Bijvoorbeeld in de vorm van een dag- of logboek. Hoe reageerde ik in deze (werk)situatie? Zou dit anders kunnen? Hoe wil ik mij ontwikkelen? Wat staat mij daarbij in de weg? Wat is mijn kracht?

Nog een manier om je karakter te vormen, is door middel van een intervisiegroep. Een intervisiegroep kan je helpen om je eigen dilemma’s, ontwikkelpunten en vragen met anderen onder woorden te brengen en anderen de gelegenheid te geven je een spiegel voor te houden.

Een persoonlijk voorbeeld. Ik heb een eigen bedrijf. Dat betekent dat ik behalve concrete prestatiedoelen (bijvoorbeeld: ik wil dan en dan een workshop hebben ontwikkeld) ook oefen- en ontwikkeldoelen stel. Ik ben iemand met veel visie. Omdat ik behoorlijk introvert ben en eigenlijk ook best verlegen, breng ik die visie niet zo makkelijk voor de bühne. Mijn oefen- en ontwikkeldoel is dat ik mijn visie zo verwoord dat ik anderen ermee help om zich te ontwikkelen en zo mijzelf zichtbaar maak met mijn visie. Dit gaat over karaktervorming. Dan gaat het over mijn eigen dilemma’s onder ogen zien en daarmee dealen. Stilte, intervisie, supervisie en goede collegiale contacten helpen mij om met mijn dilemma’s te dealen.

Ik zie het leven als een speelveld waarop allerlei toestellen staan die ik mag ontdekken, verkennen, ermee oefenen en zo mijzelf ontwikkelen. Dat helpt me om niet teleurgesteld te raken over al die dingen waar ik niet tevreden over ben, die niet gelukt zijn en die ik niet gehaald heb. Ik mag oefenen. Ik mag spelen.

Karaktervorming kan alleen plaatsvinden wanneer we tot stilte en tot stilstand komen, sprakeloos en ant-woord-loos durven worden en zo andere gedachten toelaten. In de komende blogs beschrijf ik twintig eigenschappen of elementen die bijdragen aan karaktervorming. Deze eigenschappen of elementen keren terug in de parabels over de familie Bever die ook deel uitmaken van deze blogserie.

Ik hoop dat de blogs en parabels je helpen om tot stilstand te komen en zo in kleine stappen je eigen karakter te vormen![/toggle]

2b. Bas het buitenbeentje

Bas, zoon van Vader en Moeder Bever, was als jonge bever al een buitenbeentje. Hij was graag alleen op pad. Dan verschool hij zich in het dichtere bos. Altijd kwam hij thuis met heel verfijnd knaagwerk. Zijn grote liefde was populierenhout. Daarvan maakte hij de mooiste dingen.

Ooit kwam er een meestermeubelmaker langs bij het familiebedrijf. Zijn woorden zou Bas zijn leven lang niet vergeten. ‘Ik werk samen met bijzonder gespecialiseerde meubelmakers in dit vennengebied en daarbuiten. Toch maken zij niet wat jij maakt. Dit is kunst!!’ Die woorden waren blijven liggen, verstoft, vergeten. De familie Bever heeft niets met verfijning. Knagen en zagen, het grote werk, daar draait hun leven om. Een beverdam, een beverburcht, een beverbrug. Waterplassen en droge voeten.

Het is inmiddels zo’n acht jaar geleden dat Bas het ouderlijk territorium verliet. Binnen het familiebedrijf was behoefte aan iemand die zich zou richten op dammen en dijken. Een specialist. Bas richtte binnen de maatschap zijn eigen bedrijf op: BB – Bas Bever – specialist in dammen en dijken.

Sinds twee jaar maakt zijn vrouw zich grote zorgen om hem. Zijn vacht wordt vaal, zijn tanden bot, hij eet slecht, slaapt veel, en last but not least, hij gaat steeds meer drinken van het zeer verslavende waterleliesap dat werkt als een drug. En op een dag gaat het echt niet meer. Bas blijft in bed. Eet niet meer. Slaapt vrijwel alleen nog. En wil met niemand praten.

Vader Bever maakt zich grote zorgen. Wat is dit? Zijn zoon! Dit hebben ze nog nooit meegemaakt. Hij tobt. Hij piekert. Hij weet niet wat te doen. Hij houdt van zijn zoon. Dat is zijn drijfveer. Tegelijk maakt hij zich zorgen om het bedrijf. De opdrachten blijven liggen! Hij loopt inkomsten mis. De familienaam is in het geding.

Hij gaat langs bij Uil.

‘Uil, ik heb behoefte aan je wijze woorden.’

‘Hmm…’ zegt Uil. Hij kijkt Vader Bever aan.

‘Ja, zie je, mijn zoon… hij is ziek. Het gaat echt niet goed. En ik weet niet wat ik moet doen!?’

‘Hmm…’ zegt Uil. Hij kijkt Vader Bever aan.

‘Ja, weet je, ik denk soms dat hij helemaal niet gelukkig wordt van wat hij doet. Hij was altijd gelukkig als jonge bever. Altijd op pad. Verzon iedere keer weer iets anders. En altijd máákte hij iets. Anderen vonden het mooi. Wij snapten het niet. Wij vonden het niets om eerlijk te zijn…’

‘Hmm…’ zegt Uil. Hij kijkt Vader Bever aan.

‘Eh… ja… soms vraag ik mij af… eh…, hebben wij soms iets van hem gevraagd wat niet klopte? Had hij niet dat moeten doen wat echt bij hem hoorde? En hadden wij die ruimte niet voor hem moeten scheppen? Zodat hij de echte Bas kon ontplooien? Stonden wij hem misschien in de weg?’

‘Hmm…’ zegt Uil. Hij kijkt Vader Bever aan.

‘Dag Uil, ik ga naar huis. Ik weet wat ik moet doen…’ reageert Vader Bever. Er lopen tranen over zijn snuit.

 

(Dit verhaal is een verwerking van Blog 2a. Wek tot leven.)

 

Groeivraag

Lees nog een keer Blog 2a . Wat gebeurt er met Bas volgens jou in dit verhaal? In wie herken jij je het meest in dit verhaal? Neem de tijd om je gedachten op te schrijven.

Bronnen voor deze serie

Meer weten over de bronnen van deze serie? Klik dan hier:[toggle title=’Toon text’]

Covey, S.R. (2007), De zeven eigenschappen van effectief leiderschap, Amsterdam/Antwerpen: Business Contact.

Dam, A. van (2009), De kunst van het falen. Hoe je door effectief leren succesvol kunt presteren, Amsterdam: Ambo.

Derks, W. (2003), Een leefregel voor beginners, Tielt: Lannoo.

Grün, A. (2010), Benedictijnse regels voor een gelukkig leven, Baarn: Forte Uitgevers BV.

Halík, T. (2016), Geduld met God. Twijfel als brug tussen geloven en niet-geloven, Zoetermeer: Uitgeverij Boekencentrum.

Ouaknin, M. (2001), De tien geboden, Amsterdam: Uitgeverij Boom.

Rossum, C. van (2014), Kwetsbaarheid is kracht. Menselijk maatwerk in duurzaam, inspirerend en ambachtelijk loopbaan- en studiekeuzeadvies, Rotterdam: Loopbaanparadox, in eigen beheer.

Rossum, C. van, ‘Angst is niet iets om bang voor te zijn’, in: CoachLink Magazine 2015, nr. 4, pp. 55-58.

Rossum, C. van, ‘Verbinding creëren door te luisteren’, in: CoachLink Magazine 2015, nr. 3, pp. 80-83.

Rossum, C. van, ‘Gezond en duurzaam werken – een leerproces voor werkgever en werknemer!’, in: CoachLink Magazine 2016, nr. 5, pp. 56-59.

Rossum, C. van, ‘Leidinggeven aan gezond en duurzaam werken’ in: CoachLink Magazine 2016, nr. 6, pp. 70-73.

Sinek, S. (2016), Begin bij het waarom. De gouden cirkel van ondernemen, Amsterdam: Uitgeverij Business Contact.

Whitworth, L., H. Kimsey-House & Ph. Sandahl (2007), Co-Actief Coachen. Nieuwe vaardigheden voor professioneel en persoonlijk coachen, Zaltbommel: Thema.[/toggle]

Over het blog

De missie van Loopbaanparadox is: “Kwetsbaarheid is kracht! Menselijk maatwerk in duurzaam, inspirerend en ambachtelijk loopbaan- en studiekeuzeadvies”. Het blog draagt in dit kader kennis, inspiratie en deskundigheid over en verschijnt tweewekelijks.

De foto’s zijn van fotograaf Marcel Sjoers (www.marcelsjoers.nl). Ze zijn te bestellen via marcel@marcelsjoers.nl. Het blog is geschreven door Cora van Rossum (www.loopbaanparadox.nl) en staat onder redactie van Marleen Schoonderwoerd (http://www.linkedin.com/in/marleenschoonderwoerd).

Wanneer door dit blog persoonlijke dilemma’s boven komen, is het altijd mogelijk om hierover te mailen (cora@loopbaanparadox.nl). Gratis!

Cora van Rossum – www.loopbaanparadox.nl –4-12-2017