‘Je leert jezelf en je mogelijkheden echt kennen in contact met andere mensen’

Waarom doen mensen het werk dat zij doen? Waar worden mensen blij van in hun werk? Wat maakt dat mensen trouw blijven in en aan hun werk? Deze vragen gaan over de drijfveren, over het waarom van werk.

Met Loopbaanparadox wil ik mensen (terug)brengen bij dat wat hen ten diepste drijft. Over dit waarom en onze drijfveren hield Simon Sinek, de schrijver van het boek Begin bij het waarom. De Gouden Cirkel van ondernemen een mooie TEDxMaastricht (https://www.youtube.com/watch?v=4VdO7LuoBzM). In het netwerk om Loopbaanparadox werk ik samen met bevlogen mensen die ‘het waarom’ in hun werk graag centraal stellen. In deze blogserie laat ik hen aan het woord over hun waarom…

In dit interview stel ik graag Annemiek Jonker aan je voor. Annemiek heeft een eigen onderneming voor coaching, training en onderwijsprojecten. Zie www.zegjep.nl.

Veel inspiratieplezier bij het lezen van het verhaal van Annemiek over haar ‘waarom’!

 

Kun je iets vertellen over het werk dat je doet?

Ik werk met mensen: als trainer, coach en adviseur op het gebied van leiderschap en begeleiderschap. In dat werk gaat het altijd over een professionele component en een persoonlijke component: waar sta ik voor als professional en hoe doe ik dat als persoon? Mijn opdrachtgevers komen vooral uit het onderwijs en uit de retail. In coachingstrajecten werk ik zowel met jongvolwassenen als volwassenen.

 

Je zag het filmpje van Simon Sinek. Hij verbindt het doel – dat wat ertoe doet –en het ‘waarom’ – de drijfveren – met elkaar. Kun jij iets vertellen over wat jou ten diepste drijft in je werk?

Poeh, moeilijke vraag! Vooral dat ‘ten diepste’. Ik kan een aantal dingen noemen die voor mij heel belangrijk zijn en die ik altijd meeneem in mijn werk. Zoals: ik geloof in de groei- en ontwikkelingsmogelijkheden van mensen. Ik geloof dat het je gelukkig maakt als je je kunt ontwikkelen; als je iets nieuws mag leren en uitproberen waarbij je helemaal gebruik kunt maken van alles wat je al in huis hebt en daar nog iets aan toe mag voegen. En ik geloof er ook in dat je mag kiezen waarin je jezelf wilt ontwikkelen. Dat geeft plezier. Ook al zou je kunnen golfen, dan hoef je dat nog niet te leren en leuk te vinden. Als kantklossen veel meer je ding is, verdiep je daar dan in, heb er plezier in en word er nog beter in.

Ik geloof ook in contact. Je leert jezelf en je mogelijkheden echt kennen in contact met andere mensen, en plezier wordt vaak groter als je het kunt delen. Dat betekent niet dat je alles samen met anderen zou moeten doen, maar wel dat je je eigen plezier of waarde bevestigd ziet op het moment dat je hierover kunt praten met anderen of dit kunt laten zien.

En ik geloof dat in iedereen het kind leeft dat je zelf ooit was. Het kind dat behoeftes had, maar dat er niet altijd om kon vragen; het kind dat vrij kon zijn, maar dat soms niet mocht; het kind dat kon spelen, plezier hebben en groeien. Als je dit kind kunt geven wat het nodig heeft (maar wat het vroeger niet altijd kon krijgen), dan verwerft de volwassene in je meer balans, vrijheid, speelsheid en plezier. Ik help mensen hun behoeften te herkennen; en ik leer ze om díe behoeften, waarin ze als kind niet voldoende gevoed zijn, als volwassene te vervullen en uit te delen aan anderen.

 

Hoe blijf je geïnspireerd om het werk te doen dat je doet? Welke keuzes maak(te) je daarvoor? Heb je ook obstakels ervaren, en zo ja, hoe ben je daarmee omgegaan?

Er is een stemmetje in mijn hoofd dat mij, al voordat ik begonnen ben, laat weten: ‘Dit kun je.’ Dat klinkt misschien als een lekker stemmetje, en dat is het soms ook. Dit stemmetje geeft me lef, helpt me in nieuwe situaties te stappen en avonturen aan te gaan. Er zit ook een kant aan dit stemmetje dat me juist niet helpt: de kant die geen ruimte laat voor twijfel: ‘Kan ik dit wel?’ Als ik niet mag twijfelen, kan ik niet ontdekken; als ik niet mag twijfelen, kan ik niet kiezen of ik ergens in wil stappen; als ik niet mag twijfelen, word ik van tijd tot tijd arrogant; als ik niet mag twijfelen, hoef ik niet bij anderen te rade te gaan en kan ik niet van hen leren.

Ik denk dat dit stemmetje met regelmaat mijn eigen inspiratie (heeft) belemmerd. Gelukkig herken ik dat stemmetje steeds eerder. Vroeger zei ik: ik houd van kunnen, niet van leren. Maar soms is leren nodig om iets te kunnen. Tegenwoordig begin ik steeds meer te houden van leren en geniet ik ervan als ik me ergens over verwonder.

In de afgelopen tien jaar betekende dit voor mij dat ik elk jaar een opleiding volg. Onder het motto: als ik zelf trainingen wil kunnen geven, helpt het me om ook steeds weer in de situatie te zitten waarin ik getraind word. Dan ervaar ik zelf ook weer hoe spannend het soms kan zijn om nieuwe terreinen te ontginnen, nieuwe dingen te leren waarvan ik nog niet zeker weet of ik ze kan. En het houdt me fris: bij iedere opleiding leer ik wel weer iets wat ik in mijn eigen trainingen/coaching kan gebruiken, waardoor mijn aanpak steeds weer verandert. Daar word ik enthousiast van!

Echt contact is een drijfveer voor me. Dat betekent dat ik in ieder contact ook mezelf meeneem, niet alleen de professional die ik ben, maar vooral de persoon met mijn mooie en minder mooie kanten. Trainen en coachen zijn voor mij nooit trucjes of het aanleren van modellen; de kern van trainen en coachen zit voor mij in contact en echtheid. Als ik mezelf laat zien in het contact, wordt dat meestal voor de ander ook een stuk makkelijker.

Mezelf laten zien staat in het werk wel ten dienste van het leerproces van de ander. In mijn trainingen (zowel in het onderwijs als in de retail) gebruik ik bijvoorbeeld graag voorbeelden van mijn puberzonen: wat maken ze mee op school, wat maken ze mee als vulploegmedewerker en hoe kijken zij daartegen aan? Toch zeg ik wel altijd: ‘Als je denkt dat deze voorbeelden niet relevant zijn voor jullie leerproces, geef het dan aan. Ik sta hier niet om je te “vervelen” met verhalen over mijn kinderen, ik wil alleen dingen concreet en voelbaar maken, daar wordt leren makkelijker van.’

 

Wat zou je de lezer van dit blog willen meegeven over ‘het waarom’ in werk?

Voor het waarom van mijn werk wil ik iedere dag m’n bed uit komen. Dat betekent niet dat alles in mijn werk altijd leuk en makkelijk is. Maar als ik even stilsta bij de vraag: waarom doe ik dit ook alweer? dan worden problemen waarover ik m’n hoofd kan breken minder zwaar en krijgen ook de stomme klusjes zin. Ik heb bijvoorbeeld net weer m’n BTW-aangifte gedaan, dat is zo’n klusje waar ik eigenlijk een hekel aan heb. Maar als ik dan bezig ben met alles op een rijtje zetten en zie waar ik het afgelopen kwartaal mee bezig ben geweest, dan ben ik altijd weer blij dat ik voor mezelf ben begonnen. Dat was voor mij een enorme ontwikkelstap. Ik ben nog iedere dag blij dat ik die stap genomen heb en daar hoort de aangifte van de BTW gewoon bij.

 

Cora van Rossum – www.loopbaanparadox.nl –23-10-2018