Waarom zijn je ogen vol tranen, mijn kind?
Wat verschrikkelijk van hen, je altijd om niets te beknorren!
Je hebt je vingers en je gezichtje met inkt besmeurd bij het schrijven,
noemen ze je daarom nu een smeerpoets?
Foei! Zouden ze ook de volle maan een smeerpoets durven noemen, omdat ze haar gezicht met inkt heeft bemorst?

Voor iedere kleinigheid geven ze je een standje, arm kind;
ze staan altijd klaar om in niemendal iets verkeerds te vinden!
Je hebt met spelen je kleedje gescheurd, noemen ze je daarom slordig?
Foei! Hoe zouden ze dan de herfstwolken noemen die door flarden van wolken heen lachen?

Bekommer je niet om wat ze zeggen, mijn kind.
Ze maken een lange lijst van je misdaden.
Iedereen weet hoeveel je van zoetigheid houdt – noemen ze je daarom nu begerig?
Foei! Hoe zouden ze ons dan niet moeten noemen die zo erg veel houden van jou?

Rabindranath Tagore

In deze blogserie wierpen we een blik op enkele invloedrijke leiders: Martin Luther King, Albert Einstein, Nelson Mandela, Steve Jobs, Mahatma Gandhi, Winston Churchill en Barack Obama. Wat was in hun leven van waarde? Hoe gaven zij van daaruit hun leven richting en betekenis?

Met de ene leider had ik meer affiniteit dan met anderen, en misschien herken je dat wel. Ik ervaarde de grilligheid van Steve Jobs en Winston Churchill als heftig. Einstein deed me denken aan de minder fijne eigenschappen van mijn vader. En Ghandi was wel erg fanatiek. Ook de seksuele escapades van King spraken me niet echt aan…

Maar wat schreef ik ook alweer in de inleiding van deze serie over mijzelf? Ik had in mijn leven ontdekt ‘dat kwetsbaarheid kracht is en moraal vervangen kan worden door wijsheid’. Inmiddels zijn we een heel jaar verder. En wat zeg ik als eerste over deze leiders? Deze leiders waren ‘een smeerpoets’. Ze hadden ‘een kleedje gescheurd’. Ik leg de nadruk op wat ik vind dat niet deugt…

Ik leerde veel van deze leiders. Het waren menselijke mensen, die richting gaven aan hun leven en aan dat van anderen.

Ik moet denken aan een uitspraak van T.S. Eliot die al enige tijd met mij meegaat:

‘We zullen niet stoppen met exploratie, en het einde van al ons verkennen zal zijn om aan te komen waar we zijn begonnen en de plaats voor de eerste keer te zien.’

Ik gun je veel exploratie in (persoonlijk) leiderschap!

Cora van Rossum – www.loopbaanparadox.nl –26-10-2020